1 Ocak 1972 — Günümüz

Uludağ’ın başta kış sporları merkezi olarak geliştirme faaliyetleri bugün Oteller Bölgesi olarak adlandırılan gelişim bölgelerinin yoğun bir şekilde genişlemesine zemin hazırlamıştır.  Bölgenin kayak merkezi olarak kullanımı ulaşım bağlantılarının artışını da beraberinde getirmiştir. Uludağ’a erişimin daha artması amacıyla kara ve teleferik yoluyla ulaşım altyapısı geliştirilmiştir.

1961 yılında Milli Park ilan edilen Uludağ’da insan baskısı ve alan kullanımı giderek artmaktadır. Canlıların yaşam alanları büyük tehdit altındadır. 21 Ekim 1985’te Uludağ Kayak Merkezi İmar Planı yapılarak 1. Gelişim Bölgesi olarak adlandırılan oteller mevkiinde yapılaşma donduruldu. 2. Gelişim Bölgesi olarak isimlendirilen kesim 1986’da Turizm Merkezi ilan edildi.

Uydu verileri ile coğrafi bilgi sistemlerinin algoritmaları kullanılarak son 35 yıllık döneme ilişkin yapılan analiz, Uludağ Milli Parkı sınırları içinde bulunan kayak merkezi ve yakın çevresinde kentleşme ile erozyon artışına bağlı vejetasyonda (birbirine benzer bitki türlerinde) ciddi azalmaları ortaya koymaktadır. Elde edilen verilere göre zirveye yakın kesimlerde su yüzeylerinde azalma ve çıplak kayalaşma da artış gözlenirken, yıllar içinde şiddetli erozyonların da oluştuğu tespit edilmiştir. Araştırmalar Uludağ Milli Parkı arazilerindeki çıplak kaya, yerleşim ve şiddetli erozyon yüzeylerinin kapladığı alanın 35 yıllık süreçte, yüzde 7.8’den yüzde 13.3’e yükseldiği, aynı süre içinde yüzde 18.7’lik alanı kaplayan alpin çayırlarının ise yüzde 16.6’ye gerilediğini ortaya koymaktadır.

İnsan baskısının sürekli arttığı ve sistemler arası istikrarın gittikçe bozulduğu Uludağ, kendini yenileyebileceği, devamlılığı sağlayabileceği eşiği birçok alanda geçmiştir. Bütün bu olumsuz etkilerin yanı sıra yeni bir tehlike de 2020 yılında da gündeme gelmiş olan, şimdi ise kanunlaşma aşamasında olan Uludağ Alan Başkanlığı projesidir.

Şafak Erdem